Όλα τα παραμύθια αρχίζουν έτσι. Για τα παιδία του ομώνυμου νηπιαγωγείου στη Λευκωσία, όμως, το σχολειό τους είναι ένα παραμύθι που το ζουν καθημερινά.
Κείμενο: Ειρήνη Μοδέστου
Φωτογραφίες: Χρίστος Παπαντωνίου
Δημοσίευση: Περιοδικό Συνθέσεις 186 Νοέμβριος 2011
Τα νηπιαγωγεία συνήθως στεγάζονται σε παλιά σπίτια που έπαψαν να κατοικούνται και που παρά την – κυριολεκτικά – σπιτική ατμόσφαιρά τους, σπάνια είναι οι πιο κατάλληλοι χώροι για ένα σχολικό περιβάλλον.
Το νηπιαγωγείο της Δώρας Παναγίδου, από τα πρώτα στη Λευκωσία που έφεραν μια πιο φιλελεύθερη προσέγγιση στην αγωγή των νηπίων, περνάει από φέτος, μετά από τριάντα χρόνια ιστορίας, σε μια νέα εποχή, με ένα νέο κτίριο στον Στρόβολο, στην περιοχή Παρισινού. Το κτίριο έχει σχεδιαστεί ειδικά για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των μικρών μαθητών του, οι οποίοι είναι ενθουσιασμένοι με τον νέο τους χώρο. «Σκοπός του σχεδιασμού», λέει ο αρχιτέκτονας Πανίκος Παναγίδης, «ήταν να δημιουργηθεί ένας χώρος όπου τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια και ηρεμία και που να ενθαρρύνει τη δημιουργική απασχόληση, τη μεταξύ τους επικοινωνία, αλλά και την επικοινωνία με το φυσικό στοιχείο, που βοηθά στην εσωτερική ισορροπία».
Οι χώροι είναι μεγάλοι, φωτεινοί, γεμάτοι με χαρούμενα χρώματα και με πολλές γωνιές που προκαλούν τη δημιουργικότητα. Πόρτες και παράθυρα σε διάφορα σχήματα κρατάνε την επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, που προσφέρει πολύ πράσινο. Απέναντι, μάλιστα, βρίσκεται ένα πάρκο, που έχει ενταχθεί στο καθημερινό πρόγραμμα του σχολείου, με επισκέψεις εκεί για παιχνίδι και ξεκούραση. Οι τάξεις βρίσκονται στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο, ενώ στο υπόγειο έχει διαμορφωθεί μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Δύο φωταγωγοί προσφέρουν ένα γλυκό φυσικό φως και φυσικό εξαερισμό, στοιχεία που συμβάλλουν στη δημιουργία μιας ήρεμης ατμόσφαιρας για τις δραστηριότητες των παιδιών. Εδώ κάνουν τη γυμναστική τους με γυμναστή, μουσική και κίνηση με μία μουσικό, και θεατρικό παιχνίδι.
Τα χρώματα στο υπόγειο είναι πιο ήπια, αφού σε ένα δωμάτιο ξεκουράζονται το μεσημέρι τα παιδιά που θα μείνουν στο σχολείο μέχρι το απόγευμα. Αρχιτέκτονας και ιδιοκτήτρια, γνωστοί για τις οικολογικές τους ευαισθησίες, διάλεξαν για όλους τους χώρους υλικά φιλικά για το περιβάλλον και τα παιδιά: Δάπεδο λινόλεουμ, οικολογικές μπογιές, οικολογικά βερνίκια για τις ξύλινες επιφάνειες και γενικά έχουν αποφύγει τα τοξικά υλικά. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε και στον εξωτερικό χώρο.
Το κτίριο, σε σχήμα Γ, αγκαλιάζει την εσωτερική αυλή, όπου τα παιδιά παίζουν με ασφάλεια. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο της είναι η γυριστή σκάλα που λειτουργεί σαν έξοδος κινδύνου, η οποία μοιάζει σαν μια μεγάλη τσουλήθρα. Στην πρόσοψη, προς την ανατολή, μια κατασκευή με σωλήνες που φτάνουν μέχρι τη μέση της βεράντας στον πάνω όροφο κινεί την περιέργεια. Η κατασκευή αφορά τη δεύτερη φάση των εργασιών, που είναι η ανάπτυξη πρασίνου. Σύντομα θα φυτευτούν αναρριχητικά, τα οποία μεγαλώνοντας θα δημιουργήσουν ένα πράσινο πέπλο που το καλοκαίρι θα προσφέρει σκιά και στο ισόγειο και στη βεράντα όπου θα παίζουν τα παιδιά. Οι σωλήνες αυτοί χρησιμεύουν και σαν υδρορόες, που σε μια τρίτη φάση θα οδηγούν το νερό της βροχής σε μια υπόγεια στέρνα, για σκοπούς άρδευσης του κήπου. Σε μια περιοχή ήσυχη, μακριά από την κίνηση, χωρίς πολλά σπίτια ή αυτοκίνητα να κινούνται, το νηπιαγωγείο διατηρεί μια καθαρή ατμόσφαιρα, γεμάτη φως. Τα παιδιά που θα φοιτήσουν εδώ θα θυμούνται σαν μεγάλοι ότι… μια φορά κι έναν καιρό είχαν ζήσει τα παιδικά τους χρόνια σε ένα νηπιαγωγείο που φτιάχτηκε στα δικά τους μέτρα.